Ik ben op 13 juni 1961 geboren in Leiden, in het toenmalige Sint Elisabeth Ziekenhuis aan de Hooigracht in Leiden. Dat betekent dat ik aanspraak mag maken op de kwalificatie “echte Leienaar”, want ik ben geboren binnen de singels. Dat is overigens toeval. Normaalgesproken zou mijn moeder zijn bevallen in Leiderdorp, waar mijn ouders en mijn oudere broer woonden. Maar aangezien ik een vrij stevige baby was, vond de huisarts een ziekenhuisbevalling verkieslijker. En destijds had Leiderdorp nog geen ziekenhuis, dus het werd Leiden. Ik ben daar overigens wel blij mee, want ik vind Leiden een geweldige stad, waar ik al vele tientallen jaren met veel plezier woon. Ik voel me ook een “echte Leienaar”.
Ik ben dus opgegroeid in Leiderdorp, maar een groot deel van mijn tienerjaren speelde zich af in Leiden, waar ik naar de middelbare school ging en geregeld genoot van het uitgaansleven. Na het VWO had ik niet zo’n idee welke studie ik zou gaan volgen, uiteindelijk werd het de HEAO (Hoger Economisch en Administratief Onderwijs) in Den Haag. Mijn broer had daar gestudeerd en was er wel tevreden over, dat leek me destijds voldoende reden om het maar eens te proberen. Ik heb het daar prima naar mijn zin gehad en studeerde uiteindelijk af bij de variant Commerciële Economie.
Maar toen zich na mijn studie en anderhalf jaar militaire dienst (telexist bij de landmacht) het serieuze leven zich aandiende, werd het geen commerciële baan voor mij. Ik wist inmiddels wel wat ik wilde worden: journalist. Het gevolg van een bijbaantje dat ik in de weekenden had: sportverslaggever bij de Leidse Courant. Ik zat elke zondagmiddag bij wedstrijden in het Leidse amateurvoetbal en werkte ’s avonds op de redactie om informatie over andere wedstrijden te verzamelen en daarover te schrijven. Na een jaartje wachten (in de jaren tachtig van de vorige eeuw was er forse jeugdwerkloosheid), kwam ik in vaste dienst bij de Leidse Courant, op de streekredactie. Later stapte ik over naar de stadsredactie en was ik bij toerbeurt eindredacteur van het Leidse katern. Een enorm leerzame en leuke periode, waarin ik een paar jaar een kamer had boven de redactieburelen aan de Apothekersdijk .
Maar in 1989 ging het roer om. Het leek me heel leuk om een lange reis te maken en ik vreesde dat als ik daar nog langer mee zou wachten, het er niet meer van zou komen. Dus na een tijdje sparen zegde ik baan en huis op en vertrok richting Zuidoost-Azië en Australië. Ik heb daar 10 maanden gebackpackt, waarbij ik met name de nodige eilanden in Indonesië heb bezocht. Een geweldige ervaring, en van de spannende beslissing om huis en baan op te zeggen heb ik nooit spijt gehad, integendeel.